Szkło przezroczyste jest jak próżnia,
Szkło jest jak próżnia przezroczyste,
Szkło przejrzystością się wyróżnia,
Szkło jest jak potok górski czyste.
Lecz warstwa srebra wszystko zmienia,
Najczystsze szkło przemienia w lustro,
Odbija twarze i spojrzenia,
Naprawdę jednak tam jest pusto.

A może się na świecie zdarzyć,
A zdarzyć się na świecie może,
Że trafi szkło do ram witraży
I się Twą szatą stanie, Boże.
Lecz warstwa srebra wszystko zmienia,
Najczystsze szkło przemienia w lustro,
Odbija twarze i spojrzenia,
Naprawdę jednak tam jest pusto.

Bywało różnie na tej ziemi,
Na ziemi różnie tej bywało,
Szkło, choć przyjmuje blask promieni,
Z łatwością może zranić ciało.
Szkło zniszczyć można jednym ruchem,
Szkło zniszczyć jednym ruchem można,
Szkło, chociaż słabe jest i kruche,
Potrafi wzniecić wielki pożar.

Lecz warstwa srebra wszystko zmienia,
Najczystsze szkło przemienia w lustro,
Odbija twarze i spojrzenia,
Naprawdę jednak tam jest pusto.