Ona do Niego:

Kolejny zakręt w twoim życiu,
A może rondo, kto to wie?
Przyszłości landszaft mi naszkicuj,
Są w biurku kredki gdzieś na dnie.
Dlaczego kocham cię idioto?
Laurkę dostać miło jest,
Lecz niezupełnie chodzi o to,
Nie mnie, a sobie daruj gest.

A gdyby mi się nie udało?
Ty wolisz marzyć, a ja żyć.
Plastyczny dryg to ciut za mało,
A twoje szkice to jest kicz.
Co będzie, kiedy ja się złamię?
Zbyt ostro mogę w zakręt wejść.
Czy podasz mi zwiotczałe ramię?
Czy przejdziesz obok moich przejść?

Zostaniesz, landszaft naszkicujesz.
Kuleje perspektywa w nim,
I może wtedy podziękuję,
A ty odkupisz kilka win.
Ze swoich płócien zrobisz żagle.
Choć kadłub ślizga się po dnie,
To znów przypomni mi się nagle,
Że mimo wszystko kocham cię.

Jestem w stanie nieustannie
Wstawać z tobą z tego stosu,
Story strachu spadną na mnie,
Taki losu sposób.
Życie znowu w fazie nowiu,
Lecz zostałam, czas nadrobię,
Tylko daj mi jakiś powód,
Żeby być przy tobie.