słowa: Piotr Cieński
muzyka: Dominika Świątek

Dominice i Leszkowi

W kaftanach czasu i ciasnych przestrzeni,
Zamknięci w murach małego wszechświata,
Zdławieni życiem i życia spragnieni,
Ruszamy w tany, szaleni, szaleni,
Tam, gdzie istnienie się z życiem przeplata,
Na okna kratach
Wisi sznur promieni.

Liryczny taniec,
Taniec deliryczny,
Żyć w innym stanie
To bezokolicznik.
Gdy lecą w dale
Ikary, Dedale,
Kto w tym upale
Dostąpi ocaleń?

Przez rzeczywistość wtrąceni do celi,
Do łóżek wiążą nas pasy na dłoniach,
Lekarstwa leżą, lecz myśmy nie wzięli,
Chodzimy w bieli bezpańscy anieli,
Na wściekłych wściekli, co chcą nas przekonać,
I mówią o nas,
Żeśmy oszaleli.

Sen się zapodział,
Leczą z wyobraźni,
Zamknięty oddział,
Ale nie zakaźny.
Niech inne dranie
W pochodzie chocholim
Odtańczą taniec
Za kilka oboli.

Niezrozumiani, o życiu tańczymy,
Niech inni suną w pochodzie istnienia,
Żywica życia się zmienia w bursztyny,
A oni krzyczą, że to tylko wymysł:
Wariackie mary o drogich kamieniach.
Niech nie ocenia,
Kto sam dźwiga winy.

Liryczny taniec,
Taniec deliryczny,
Żyć w innym stanie
To bezokolicznik.
Melodia furii
I furia melodii,
Sny nam zatruli
Szaleństwa niegodni.

Na mrowie durni,
Aby nie pomogli:
Melodia furii
I furia melodii.

Danse furieuse!